ยังเชื่อในความรักกันอยู่มั๊ย ?? .. มันไม่มีจริงๆหรอก ..

ใช่  เราเพิ่งเลิกกัน ..หลังจากที่ฉันกับเธอคบกันมาเกือบสองปี

เราทะเลาะกันครั้งสุดท้ายหลังจากที่จับได้ว่าเธอนอกใจ

แล้วเธอก็ขอห่าง ขออยู่คนเดียว ขอแยกกันอยู่

..ฉันเสียใจ ไม่เข้าใจ แล้วก็งงไปสองสามวันว่ามันเกิดอะไร ..

ในขณะที่ฉันเองพยายามที่จะทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม

ในขณะที่ฉันนอนไม่หลับทั้งคืนหลังจากรู้จากปากเธอว่าเธอแอบคุยกันมานานแล้ว

ในขณะที่ฉันยังอยากจะตื่นเช้าแล้วขับรถไปส่งเธอไปทำงานเหมือนเดิม

ในขณะที่ฉันยังต้องซื้อดอกไม้ช่อใหญ่ส่งไปง้อ ทั้งๆที่ไม่เคยคิดว่าจะต้องทำเลย

ในขณะที่ฉันยังบ้าขับรถไปรอรับเธอกลับบ้านตามปกติ

..และในขณะที่ฉันยังส่งข้อความไปหา ชวนเธอคุย และบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร..

แต่เปล่าเลย เธอไม่ต้องการ และกลับเลือกที่จะผลักฉันออกมาให้ห่างมากกว่าเดิม ..

ส่วนนึ่งฉันโทษตัวเองมากโขอยู่นะ ที่ดูแลใส่ใจไม่มากพอ จนทำให้เธอเหงา

ได้แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร คนเราผิดพลาดกันได้ ..

ได้แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร เค้าคงไม่ได้ตั้งใจ ..

แต่แล้วความพยายามทั้งหมดทั้งมวลที่จะสร้างมันขึ้นมาใหม่ก็สูญเปล่า

.. และกลับต้องได้ยินคำที่เธอพูดออกมาว่า “เราอยู่ห่างกันสักพักนะ”

“อยากอยู่คนเดียว .. เธออยากลองทำอะไรเองบ้าง”

“เธอรู้สึกดี .. แต่ไม่ได้รัก” .. “เธอไม่ได้รักเหมือนเดิม”

…………………….

เหมือนโลกทั้งโลกแตกสลายลงมากองอยู่ตรงหน้า

เหมือนโดนพลักตกมาจากหน้าผาสูง แล้วลอยเควง ..

เหมือนสิ่งที่เคยทำไว้กับคนอื่น วนมากระแทกพร้อมๆกันอย่างรุนแรง

เธอบอกว่าไม่ได้ชอบแบบนี้ .. และเธอไม่เคยชอบแบบนี้ ..

เชื่อมั๊ยว่าในสมองฉัน ตอนนั้นมีแต่คำถามเต็มไปหมด

นอนไม่หลับ หลับไปก็เพราะร่างกายอ่อนล้าเต็มที

กินอะไรไม่ได้ ไม่รู้สึกอะไรอย่างอื่นนอกจากเสียใจ

เสียใจที่สุดจนไม่รู้จะพูดแทนด้วยคำไหนให้รู้ว่าเสียใจที่สุด

เสียใจที่สุดกับการทุ่มเทเต็มกำลัง แล้วสุดท้ายไม่เหลืออะไรเลย

ตลอดเวลาที่คบกัน ทุ่มเท ดูแล เอาใจใส่ และใส่ใจกับทุกอย่าง

ไม่เอาความกระล่อนที่เคยมีออกมาใช้

ไม่เอาความเจ้าชู้ ขี้เล่นออกมาทำให้เธอกังวลและลำบากใจ..

ตั้งใจมากๆ อยากให้มันออกมาดีที่สุด

แต่แล้ววันนึ่งก็พบว่ามันไม่ใช่ ความพยายามทั้งหมดทั้งมวลที่บรรจงสร้างขึ้น ..

อนาคตที่เฝ้ามองมันอยู่ไกลๆ ที่มีเราสองคนอยู่ด้วยกันจนจากลาด้วยลมหายใจของความรักในวันสุดท้าย.. กลับกลายเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ ..

เมื่อวันนึ่งที่ตื่นขึ้นมา แล้วเข้าใจอะไรๆว่า ..

เหตุผลและรูปแบบการใช้ชีวิตที่ผิดไปจากความคาดหวังหรือการเป็นของอีกคน ..

มันไม่ได้ช่วยให้ความรักที่ซื่อสัตย์และจริงใจอย่างเดียว..อยู่ได้อย่างยาวนาน

โดยเฉพาะในยุคสมัยที่เราเลือกจะทิ้งสิ่งที่พังลง

มากกว่าที่จะเลือกอดทน และซ่อมสร้างมันขึ้นมาใหม่

สุดท้าย ในวันนี้ที่เราตื่น แล้วยืนอยู่บนความจริง ..

เรากลับมองความรักที่เราศรัทธา เป็นเพียงแค่นิยายสวยงามที่เค้าแต่งกันขึ้นมาหลอกกัน

.. ก็เท่านั้นเอง